NAWHCHIZUAR FAPA: BUNG 15-NA

[Ziaktu: He thawnthu hi WhatsApp group lama an rawn forward a ni a, a ziaktu a inziah lan loh avangin tu ziah nge ka hre lo. Chhiartute zingah a ziaktu hming hria chuan comment lamah rawn dah ula a lawmawm hle ang]

Prologue: Ka zawh dawn hnaih tak avang chuan uar leh zual chuan ka dep zawt zawt a. Ka zang chu a rawn mar tulh tulh a. Ani pawh a insum thei tawh bik lo, a ṭe chel chul mai.

Ka kawng vel chu a rawn hik chuai chuai a, a chhu kuaah chuan ka baw chu ka dep chik ta zuai zuai a.

“Awi! A nuam lutuk! A rawn lum pup pup mai,” a rawn ti chhuak nawk nawk a.

A bulah chuan ka mu thla hnawk a, min lo kuah nghal vat a. Mi rawn fawp leh vang vang a. Ka mitah tak chuan mi rawn enin, “Zonun, ka hmangaih che,” a ti sap a.

“Eng maw?”

“Ka hmangaih che. Ka hmangaih tak zet che. I ta ka ni thei ang em?” a ti ta hlawl mai a.

“Sangte, inngaihtuah chiang rawh. I dinhmun leh ka dinhmun a inthlau lutuk. Kei chu hmangaih tlak ka ni lo,” ka ti a.

“Vawiinah pawh nilengin ka ngaihtuahnaah i awm reng asin. Huat che ka duh a. Ngaihtuah loh che ka tum a. Mahse, ka thei lo. I lakah ka thikthu a chhe nghal ringawt zel a. Vawiin pawh khan keimah pawh hian hrehawm ka ti tak zet asin. Ka hmuh loh hlek che chuan mi dang i lo be hman turah ka ngai zel a, hrehawm ka ti lutuk. Ka hmangaih che. Min hawsan i tum thu i rawn sawi pawh khan ka na vek asin,” a ti mawlh mawlh a.

Duhthawh zet chuan ka fawp leh veng veng a. Ka ban veilam ka khamtir a, dinglama a hnute hmet niap niap chung chuan kan mu a, kan titi pah siam siam a. Hei baka zan hlimawm hi a awm dawn chuang em maw ni ka ti hial!

Sangtei nena kan zin dunna chu ka zin tawhnaah chuan a la nuam ber hial ang! Ani pawh khan nuam chu a ti ve hle bawkin ka hria. Zan thum hlimawm tak tak leh nuam tak tak kan hman zawh chuan Aizawl lam pan chuan kan haw leh ta a. Sangtei chuan, “Eng zat nge kan pu hnenah chuan ka lo dilsak ang che?” a ti a.

“Eng mah a ngai lo. I duh leh nangma ta tur dil rawh. Kei chu zan tin hlawh ka lak tho kha.” ka tih chuan mi rawn sik zawk a.

“Uang suh! Tak takin T.A. hi an pe vek ṭhin a. A tlem emaw, a tam emaw tih a ngai ve ṭhin a. A lehpek zel atan a ṭha a. Kan pu te duh dan pawh a ni zawk,” a tih takah chuan, “Nangma’n àwm i tih ang ang a ni mai,” ka ti ta nge nge a.

In kan thlen chuan, “Zanah lo leng la?” a ti a.

“Zanin chu ka hman rih lo, lenna tur pawimawh deuh ka nei a,” ka tih chuan a rawn hawi phawk hra a. A hawi let vat a, “Umm, a ngai lo mai,” a ti deuh hmak a.

“Sangte.”

A rawn hawi let nghal vat a. “Thil dang a nia. Ka nu dam laia a hna thawhna ṭhin pa khan nimin khan mi rawn phone a. Zanin hi leng tura kan inbiakna a ni sia. Kal ka duh vang a nia,” ka ti a.

“Umm, nih chu. I chauh dawn vei nen, zanin te chu chawl ve rih la ṭha tur a nia. I haw hunah min lo call la?” a ti a. “Aw le,” tiin ka in lamah chuan ka hawsan ta a.

Ka inbual zawh chuan sana ka en a, rin aiin a la hma, dar 2:30 chuah a la ni. Tih tur a awm lem lo bawka tiin Sangtei chu ka va call a. A lo pick up rang kher mai.

“Eng nge ni ta, Boss?” a rawn ti a, a nui ar ar a.

“Eng ni lo ve. Tih tur awm lo em a, ka lo call mai mai che. I chau em?”

“Chau lo ve. Lo leng phei la, a la hma tho hi,” a ti a.

“Office lamah ka kal dawn i ti emaw tia, i la kal na nge?”

“Kal lo ve. I rawn len chuan ka kal lo ang. Lo phei la. Thingpui tui tawk ka lo lum ang che,” a rawn ti lang lang a.

“Nia. Ka rawn phei dawn nia. Lo lum nghal la,” ka ti a.

Kan inhlat lem lo bawk a, Sangtei te in chu ka thleng phei vat a. Sangtein min lo hmuh chuan a lo nui ver ver a. A inbual zo ve tawh tih hriat takin a sam chu towel-in a lo la tuam a. Thingpui a lo lum mek chu a so chiah avangin a siam sawk sawk a. Sitting room-ah chuan titi pahin kan in dun a.

“An va reh hlawm ve, khawiah nge i chhungte an awm zawh vek hlawm a?”

“Ka nu leh pa chu tukin khan ka nau te tlawh turin phai lamah an zin a. Zan khat vel riah an tumin ka hria. Ka pi chu, min awmpuitu nula nen Falkland-ah in sakna lamah an kal, ka thlen hnu lawk khan an kal chuah. Mahni tawkah hian kan buai ve hlawm ṭhin a. A chang hi chuan chhungkua te hi kan mumal lo riau hian ka hre ṭhin,” a ti deuh duah a.

“Buai hi chuan a buaithlak ve bawk em alawm. Kei chu mahni ngawk ka ni bawk a, ka inthurual phian zel,” tiin fiamthu ka’n thawh hlak a. Nui ar ar chung chuan mi rawn chum taih taih a. A inbual zo hlim a ni bawk a, a rimtui chem chem chuan mi rawn zem chiai chiai a. Ngaihtuahna a dik hman dawn meuh lo.

Sangtei nen chuan inhnaih taka ṭhu kan nih bawk a, beisei nei deuh ranin, “I va’n rimtui! I inbual zawh hlim hian i duhawm a nih hi,” ka’n ti a.

“Inbual zawh chauhin maw?” Mi rawn melh khawi a, a hmui a seh sawi vel a.

“Ihh, ka’n check lawk ang aw,” tih pahin a hmui nem no nalh takah chuan ka va fawp chat a. Ani pawh chuan min lo chhang let rang kher mai. Kan duhthawh telh telh a. Kan tum leh duh pawh a thuhmun leh vek tawhin ka hre mai. Kut a hlei a, a khawihna lai tur a hai mawlh lo.

Duhthawh taka infawh nawk nawk pah chuan kan inchul kual ruai ruai a. Chutih lai tak chuan ka phone a rawn ri ral ral a. Ka ngaihsak duh lo. Mahse, Sangtei chuan pick up phawt la a tih avang chuan ka’n en a, Puipuii a lo ni. Sangtei pawh chuan a rawn hmu ve reng. Ka pick up zui nghal a.

Puipuii chuan, “Naktuk ka rawn zin dawn a, ka hmu châk tawh lutuk che! Mahse, ni hnih bak ka awm hman dawn lo va, min lo chàng hman ang em?” a rawn ti a.

Ka rilru a buai nuai mai. Engti anga han chhan tur nge ka hre lo.

“Nakinah ka lo call leh ang che, ka la buai lawk a,” tiin phone chu ka dah a.

Sangtei chuan kan thingpui inna no vel chu seng felin thil dang min tihsan daih a. A no silna bulah chuan va kalin, “Sangte,” tiin hmun leh hmunah chuan ka’n ko a.

“Umm,” tiin min chhang a, a rawn hawi lem lo.

“Englo a nia. Ihh, nichina mi kha Puipuii, ka bialnu ka tih kha a nia. A hma pawhin ka hrilh thuak tawh che kha,” ka ti a.

“Nia, ka hria alawm. Ka ngaihtuah apiang hian keimah hi ka inten ngawih ngawih. Nangma thiam loh eng mah a awm lo a nia. Mahse, in inkar tibuaitu ka nih palh erawh ka hlau khawp mai. Ka lo ngaina ve ringawt che hi kei pawhin ka hre thiam lo a ni,” a ti ta hlawl a.

Engti anga han ṭawng zui tur nge pawh ka hre lo. Dik tak chuan kei pawh hian Sangtei hi chu ka vei thlawt tih ka hria. A chanchin engkim min hrilh mai bakah a virgin hial ka hawng a ni a. Kan inhriatna la rei lutuk lo mah se, hetiang tak hian ka ngaihtuah chu a ni si a. Kei pawh hian ka duh ve deuh ni ngei turah ka ngai. Puipuii nen hian inbe deuh reng mah ila, rilru tak takin ka biak ngai pawh ka hre lo. ‘Sex partner atan chuah ka duh em ni? Nge, amah hian min hmangaih vangin kan inkar hi a la ṭha mai mai?’ tih pawh ngaihtuah tham tak chu a ni.

Sawi tur ka hre lo ngawi hle hle chuan in chu ka chhuahsan a, Sangtei pawhin mi rawn be zui lem lo. Sangtei nge Puipuii tiin ka rilru chu a buai hle a. Kawnga ka kal lai pawh chu chiang takin ka hre thei lo hial, ka ngaihtuah nasat em avangin.

Ka kawtah chuan ka lo ding leh reng tawh a, in chhungah chuan ka lut a, tui ka in khawlh khawlh a. Puipuii chu ka call let ta a, a lo pick up rang kher mai.

“I va’n rawn call har tak! Ka lo nghak chak char che alawm,” a rawn ti nghal bawrh bawrh a.

Kei chuan muang ban chat hian, “Ka tihpalh aw,” ka ti a.

“A ho lutuk. I buai anih ka ring a. Ka ngaih em vang chein ka lo hmanhmawh mai mai alawm,” a rawn tih dam leh thluam a.

“Puipui, inṭhen mai ang,” ka ti ta hlawl a.

Awki sang vah hian, “Eng maw?” a rawn ti a.

“Inṭhen ang,” ka ti a.

“Eng nge awmzia ka va’n hre thiam lo ve?”

Ka mittui chu a parawl kiang a, “Kan inṭhen a ngai,” ka ti ta hlawl a. Puipuii aw pawh chu a zuai raih a, a reh veng veng a. Kawngkhar inkar ri rap chu ka hre thei a, room-ah a lut ni ngei tur a ni.

“U Zonun, eng nge awmzia? Ka hmangaih takzet che asin. Nang pawhin min hmangaih a ni lo’m ni?” tiin a insut hraih hraih a.

“Ka tihpalh lutuk Puipui, hriat thiam tum rawh aw. Ka ngaina ve hle che chuan ka hria; mahse, ka nunah mi dang an rawn lang thei tlat a. Ka hmangaih tawk lo che a ni maithei. I rilru tihnat hi ka tum a ni bik reng reng lo; mahse, ka sawi chu ka rilru dik tak a nih chu. Min haw hle ang tih pawh ka ring. Mipa tenawm tak angah min ngai anih pawhin ka dem lo che. Hmangaih dang ka nei a ni; mahse, ani chu ka la hrilh chuang lo va. Hrilh vat ka tum a, kan inkar thu hi tihfel hmasak phawt ka duh a ni,” ka ti ta tawl mai a.

Ka chet dan chu a nunrawnthlak hlein ka hria; mahse, tlang taka awm ka duh ve khanglang bawk si. Ka luhlulna a rawn chhuak tlat a. Hreh tak chungin ka sawi ta piap piap mai si a. Puipuii tan pawh a hrilhhaithlak dawn tih chu ka hre thiam ve reng. Mahse, ka insum thei bik lo a ni.

Puipuii chuan eng mah a sawi tawh lo. Mahse, a ṭap ri hawm hawm chu ka hre thei. Hrehawm ka ti ve takzet. Han sawi chhunzawm dan tur pawh ka hre tawh chuang lo. Puipuii ṭap ri chu ngaithlak a hrehawm tak zet. Eng emaw chen chutia sawi tur ka hriat tak si lovah chuan phone chu ka off tangawt a.

Rei lo teah chuan a rawn call leh nghal a, eng mah a sawi thei chuang lo. A insut ri chauh chu ka hre thei a, kei paw’n sawi tur ka hre tawh chuang bik lo. Eng mah sawi lo chuan kan ngawi dun vang vang ringawt a. Min hmangaih em emtu chu, ka hmangaih ve lo ni-a hriain kalsan ka tum mek a. Ka hmangaih ni-a ka hriat lam pan tur chuan thutlukna ka siam a. Ka thutlukna chu tun hun atan chuan a nunrawngthlak hle tih ka hria; mahse, nakin hun tur ka ngaihtuah chuan keimah leh keimah chu ka inthiam chawp a. Ka thutlukna chu a dik ber em tih erawh ka hre bik lo.

Puipuii chu theih leh thei lova rawn ṭawng chhuakin, “Naktukah ka lo chhuk ang a, zanah ka lo riak ang a, kan sawi ṭha leh dawn nia,” a ti a, ka chhan hmain phone chu a off daih a. Call let em chu ka duh tawh bik si lo, a hrilhhaithlak duh angreng hle.

Puipui nen kan inbiak zawh aṭanga rei vak lovah Pu Zuala chuan mi rawn call a, “Bawiha, zanin kha ka thei leh dawn lo va. Zunthlum ka neih avangin damdawi in lamah kan lut leh rih a. Nakinah chanchin kan inhrilh leh mai dawn nia,” a rawn ti a. Ani pawh chuan a sawi duh a sawi zawh rualin a phone chu a off leh daih a. Ka hre thiam teh nuaih hlawm lo ve!

Zanriah ei kham chuan Sangtei chu ka va text a:

Kei: Sangte, chaw ei ve tawh em?

Sangtei: Immm, ei dim diam tawh e.

Kei: Thil hrilh duh che ka nei a.

Sangtei: Imm, ni dangah aw. Tunah chuan ka buai rih a.

Kei: I online hman tho hi.

Sangtei: Nia, nih phawt aw.

Kei: Sangte, ka rawn leng ang aw?

A seen ringawt a, min reply tawh lo.

Darkar chanve vel hnuah chuan, “I la buai em?” ka va ti leh a. Online inti reng chung siin min replay chuang lo. Mahse, a seen thlap tho.

Hna lam thil eng emawah a buai a ni ang tiin a text chu ka chang reng. Mahse, msg rawn thlen tih a awm thei chuang lo; call-a biak erawh ka duh chiah bawk si lo.

Dar 11 a ri der tawh a, ka’n check leh a, a lo la online reng a. Mahse, min la reply chuang lo fo. Zan dar 12-ah pawh a la online a, msg erawh min la thawn chuang lo.

“Sangte, muttui aw,” tih chu ka va thawn leh hram a. A seen nghal tho; mahse, min reply leh chuang lo.

Ka phone chu flight mode-ah ka dah a, woofer-ah hla ka play a, muthilh ka tum a. Mahse, ka muhil thei ṭhak lo, ka harh tulh tulh zawk. Eng emaw min mawlhtu a awm a, eng nge a nih ka hre chuang si lo. Keimah hi ka dik lo a ni. Min hmangaih ngawih ngawihtu ka hnawl a, min hmangaihtu emaw ka tih chuan biak pawh min be leh duh lo va, ka fahrah nun kawng hi a inṭan dawn chauh a ni maw ka tirilru mawlh mawlh a.

Mahni infak chang pawh ni ila a dik lohna a awm chuang pawhin ka hre lo. Chhun tur nu leh pa ka nei ṭha a, ka hmel leh pianah chuan ka vantlang ve viau. Hmeichhia min betu neuh neuh pawh an awm ve nual a, mutpui ka tum tawh chu ka hlawhchham ngai lo. Dik tak chuan keima tum reng vang ni lovin hmeichhia hian min sawm hmasa a ni mah zawk. Min sawm na na na chuan, thil nuam lo zawk zawk a lo ni lo bawk nen, ka mit it zawng an lo nih ngat phei chuan ka hlah duh bik lo. Mahse, chhungrilah chuan ka hlim lo, min kalhtu leh mal bik riauva inhriatna ka nei tlat tho. Naupan lai aṭanga dah hran kha ka ni tawh miau mai a, ngaia neih erawh a har khawp mai. Mahse, Chhungril natna erawh ka tuar ve ta hle hian ka hria. Mi tam tak tawrh ve ang tho pawh a ni mahna; mahse, keima tawrh atan chuan thil awlsam erawh a ni hauh lo thung.

Zing dar 2:30 a ni der mai, ka la harh nasa mai si. Ka mu thei lo va, in chhungah chuan ka vei tawn sek a. Ka beer dah ṭhat chu ka phawrh chhuak a, ka in a. Eng he hu vakah a thawk chuang si lo. Ruih hnap a, au vak vak mai ka chak; mahse, thil ṭha ber a ni si lo.

Room lama ka lut leh tur chiah chu mi tuin emaw ka kawngka a rawn kik ri dat dat a. Ka phu zawk nghe nghe. “Tun ang hunah tu nge maw ni le? Zu rui ho emaw an ni ngei ang. Rukru chu ni sela an rawn kik lo tawp ang,” ka ti rilru neuh neuh a. Vawi thum a rawn kik dat dat. Choka lamah chuan chemte ka va la a, ka hnung lamah ka thukru a. Eng emaw thleng palh a awm chuan phawrh mai thei turin ka ti a.

Kawngka lam chu ka pan phei a. A rawn kik leh dat dat. Kawnghar bulah chuan dingin, “Tu nge?” ka’n ti deuh hrawk a, chhanna a awm lem lo. A rawn kik leh a, kawngka kalhna chu ka hawng ri rak a. Hnung lamah tlem ka tawlh let a, eng emaw thil a awm thuta chet nuam tawk vel aṭang chuan lo lut rawh ka ti a. Kawngkhar chu a rawn sawi ri rak a, a hawng riai riai a. Chutah, ka thil hmuh chu ka rin loh lam daih a ni! Sangtei chu mittui parawl kuang chung chuan a rawn lut nawlh a, “Eng nge i awmzia?” a rawn nghal bawrh bawrh mai.

“Eng nge awmzia ka nei em ni? Eng nge i rawn tih dawn a?” ka lo ti ve hmak a. Ka bulah chuan dawn ding hnaiin, “Phone kha swich off kher a ngai em ni?” a ti a.

“Eng nge ṭangkaina a nei chuang em ni? Ka phone a nia, ka thu thu alawm. Haw phei rawh. Tun hi hmeichhia chhuah hun pawh a nih tawh loh hi,” ka ti leh ngat.

“Nang hi zu i in a ni maw?”

“Aw, in e.”

Mi rawn kuah nawk a. “Eng mah ka hre thiam tawh lo. I lakah hian ka thikthu a chhe tawh lutuk, theihnghilh che ka tum a, ka thei lo. Ka hmangaih che niin ka hria,” a ti a, min kuah nghet tulh tulh a. “Vawi tam tak rawn call che ka tum a, phone swich off a inti zel bawk si. Ka mangang lutuk alawm.”

“I mangang lo a ni ang chu ka rawn text che a, reply pawh min reply duh loh kha.”

“Ka tihpalh lutuk aw. Ka titau ve laklawh em a nih kha,” a ti a, za lo deuh hian a nui suk a.

“Engati nge zu chu i in hrim hrim a?”

“Nangmah vangin ka bialnu ka ṭhen a. Rawn biak che ka tum a. Min lo be duh vel khanglang a nih kha! Sangte, ka ngaihtuah a, kei chu heti mai hi ka ni a. Chhungkua pawh ka nei lo, kan dinhmun a inthlau em mai. I chhungte pawhin kei hi an duhpui lo ang che. Chu bakah...”

Ka hmuiah tak chuan a rawn fawp nawk mai a. A fawp duhthawh telh telh a. Lo chhan let leh mai loh chu tih theih ka nei leh ta lo. Duhthawh zet chuan kan infawp ta mawlh mawlh a. Kawngkhar chu kalhin ka khuam lamah chuan ka pawm phei nghal nawlh a...

[chhunzawm zel tur]