NAWHCHIZUAR FAPA: BUNG 17-NA

[Ziaktu: He thawnthu hi WhatsApp group lama an rawn forward a ni a, a ziaktu a inziah lan loh avangin tu ziah nge ka hre lo. Chhiartute zingah a ziaktu hming hria chuan comment lamah rawn dah ula a lawmawm hle ang]

Prelude: Ka kuai mu nawk a, a chungah chuan bawkin ka mut kaktir suah a, ka’n dep tlir tak tak mai chu a ṭe nasa teh e!

“Duat, a nuam lutuk! Min va’n tihur tak em! Hei ngei hi alawm ka mamawh chu. I duhtawk khan min dep rawh aw. I ta ka nih hi, ka chhu hi i ta a ni reng ang, i duh hun hunah i dep ziah dawn nia. Rang deuhin min dep rawh. A nuam lutuk! Aaahhh!”

Kei chuan ka dep rang tulh tulh a, a hnute phe hlawp hlawp khawpin ka dep lut zawt zawt a, nuam kan va ti dun tak em.

Puipuii chuan, “Duat, a chhungah ti tla rawh aw, phawi suh aw, i baw lum kha ka mamawh,” tiin min rawn kuah nghet sauh sauh va. Ka dep rang tulh tulh a, hnuai lam aṭang chuan min lo dep chho ve euh euh bawk a. A rawn ip tight leh ngawng ngawng ṭhin a, dep luh a va han nuam ṭhin tak.

Eng emaw chan kan indep zawt zawt hnu chuan ka baw chu Puipuii chhu chhungah chuan ka pik luhtir ka chuai chuai a. Ani pawh chu a thaw kawk kawk a, a khur der der a, a zo ve ta nghal a.

“Duat, a nuam lutuk! Min lu nuam lutuk! Ka lawm e aw,” a ti ṭham tiak a.

Tukṭhuan kan ei kham chuan Puipuii pawh chuan a Nutei te in lamah min kalsan ta a. Kei pawh chu hna zawnna lamah interview tura kohna ka dawn avangin chu lamah chuan ka kal ve thung a. Beisei loh takin min duh thu an sawi tlang ta mai chu ka lawm kher mai. Sorkar hna ni lo mah se, company rintlak tak a nih avangin hlawh pawh a chhe hran lo; mahse, thla a laklawh em avangin thla thar lama joint turin min ti a, ka lawm kher mai. Ka nu leh pa te kha la dam ve sela chu ka lawmna thu te, hna ka neih ve tawh avanga ka hlimna te chu min ṭawmpui ve ngei hian ka ring. Tunah chuan rilru taka min lawmpuitu tur leh, naupang tê ka nih lai aṭanga theihtawpa min lo enkawltu ka nu leh pa an awm tawh si lo va, ka hlimna chu nasa viau mah se, lawm a kim si lo a ni. Ka mit aṭanmg chuan hlimna mittui leh lungngaihna mittui chu a rawn chhuak rual a, pangchan loh a va har tak em!

Rilru hlim takin in lam ka pan a, in ka thleng fel awrh tihah chuan phone call ka dawng a.

“Zonunmawia i ni em?” tiin, hmeichhia nu valai deuh aw hian a rawn ti a.

“Aw, ni e. Tu nge aw? Eng nge ni ta?”

Durtlang Hospital aṭangin a nia, Hei, Pu Zuala hian i hming a lam deuh reng mai a, hun i neih chuan i rawn kal hman ang em? A sawi danin thil eng emaw hrilh che a duh a ni àwm e. I rawn kal theih dawn chuan hmanhmawh a ṭha ang”.

“Aw le, ka rawn kal ang e,” ka ti a, phone chu kan dah zui nghal a.

Ka inbual sawk sawk a, Durtlang lamah chuan ka tlan chho ta nghal a. Bawngkawn ka thlen lai chuan phone call ka dawng leh a, kawng sirah dingin phone chu ka pick up a.

“Hello?”

Insut hraih hraih ri chu ka hre zui nghal a. “Bawiha, i rawn tlai deuh a ni. Pu Zuala chu a kal chiah asin,” a rawn ti ta mai a, sawi tur a va han vang tak!

“A va pawi ve aw! Hei ka rawn thleng ṭep,” ka ti a.

Kan inbiak zawh chuan ka tlan chho leh nghal a, a hmun ka han thleng chho chu mi an lo zi hut hut a, tu mah hmelhriat pawh ka nei ve lem lo va. An piah deuhah chuan ngawi rengin ka ding tawp a, han haw lehnghal mai erawh chu nuam ka ti chiah si lo va.

Minute 15 vel zet ka din hnu chuan nu pakhat hi ka lam pan hian a rawn kal a, a phone a hmet keuh keuh va, mi rawn melh leh zawk ṭhin a. A hnu deuhah chuan ka phone chu a rawn ri ral ral a.

Chu nu chuan mi rawn pan hnai a, “Mangmah hi em ni Zonunmawia chu?” tiin mi rawn bia a.

“Imm, ni e,” ka ti mawl tawp a.

A ngawi deuh vang vang a, a phone a hmet leh niap niap a, kei lahin han zawh chhunzawm tur leh han biak zawm dan tur ka hre mai bik lo va. Inbe lem lo chuan kan ding dun ta reng ringawt a.

A hnu deuhah chuan mi rawn en deuh há pah chuan, “Mi rawn zui ta che,” tiin a kal nghal nalh a, kei pawh chuan eng mah sawi zui lem lo chuan ka zui ve mai bawk a.

Cabin lamah chuan kan inzui lut a, a chhung kan luh chuan mi tam vak lo hi an lo awm a, an lo ṭap laih laih a. Ṭhenkhatin phone an hmang nak nak bawk a. An bulah chuan ngawi rengin ka ding tawp a. Mi rawn hruaitu chuan, “Khati khan lo ding lawk rawh,” a ti a, min chhuahsan leh ringawt a. Rei vak lo hnuah chuan pa pakhat, la upa vak lo, khabe hmul zuah, lukawlh lam deuh nen hian an rawn inzui lut a, ka bulah chuan an rawn ding a. Chu pa chuan min en leh vang vang a. Ka bangbo em avang chuan ka zam ve khawp mai.

“Zonunmawia chu i ni ngei ang maw?” a’n ti deuh nghut a.

“Aw, ni e, ka pu,” ka ti a.

Dik tak chuan mi hausa chhungkua an ni a, an hawiher leh an inthuamna aṭang pawhin mi mai mai an ni lo tih chu a hriat theih. Eng vang teh hrep a heta awm ve ta mai hi nge ka nih ka hre bik lo. Ka nu khan eng thil fakau nge a lo tih a, thil tih dik loh emaw thil thleng eng emaw tak a awm a nih ka ring mawl ve tawp. Chu bak rin dan han siam vak ngaihna ka hre lo.

Ka ngaih chu a ṭha lo tulh tulh mai a. Ka hmelah chuan hlauhthawnna chu a lang chhuak a ni chêk ang a, chu chu hriain min ngam ta viau nge tih pawh ka hre lo. Vawiin lama ka hna hmuh thar avanga ka lawm ve hman tehlul nen, tun dinhmuna ka awm mekna erawh thlan fim a luang lo chauh a ni.

Chutah, ka bula ding pa chuan, “Ka u Zuala nen hian in inhmu tawh em?” a rawn ti leh nghut a.

“Aih, la inhmu miah lo. Mahse, vawi hnih chu mi rawn call a, min hmuh a duh thu a rawn sawi a; mahse, kan inhmu thei lem lo va,” ka ti a.

Zawhna min zawttu chu a lu a bu nghut nghut a. Min biak a tum leh lai tak chuan ruang phur tur motor a rawn a rawn thleng tih thawm lo chhuahna lam chu a hawi vut a. Hmanhmawh tak chuan, “Kan thlen thlak hunah in lamah kan inbe dawn nia,” a ti a, ka chhanna pawh nghak lo chuan a chhuak nghal vut a. A hrilhhaithlak duh ngei mai.

Ngawi hle hle chuan an che vel chu ka en reng a, puih pawh ka tum lem lo. A chhan chu, a tu te mah chu ka hriat loh an nih vang a ni pakhat. Chu bakah, pawimawh hmel fe fe leh mark ṭhat loh hlau ni awm taka che vut vut an tam tho bawk a, an indaih em vang a ni.

An chhuah fel hnu chuan an hnungah chuan muangchangin ka zui thla ve dat dat a, ka ngaihtuahna erawh a buai map thung. Eng thil pawimawh tak ni ang maw? Engati nge keimah kher? Hmelhriat loh lehnghal, ka hrethiam thei thlawt lo! Ngaihtuah dan pawh ka thiam chuang lo. Ka ngaihtuahna chu a tawp tawp hi a ni mai.

An in kan thlen chuan mi an lo tam ngang mai a. Mipui awmna chin, a nawlpui awmna va thlen hma si-ah chuan ka ding ve leh ran a. Darkar chanve vel ka awm hnu chuan call ka dawng leh ta a, in chhawng thumnaah kal turin mi rawn ti a. Chu lam pan chuan ka kal nghal a.

Ka han thlen chuan damdawi ina min be tu pa bakah mipa pathum leh nu pahnih hi an lo awm a. Ka han hmu thut chu ka zam ngei mai, sawi tur ber pawh ka hre lo. Kawngka bula chair-ah chuan ṭhut ka tum mek lai chuan, “Bawiha, hetah hian lo ṭhu phei rawh,” tiin, khabe hmul zuah pa khan min lo koh vat a. An hma lam zawnah tak chuan ka va ṭhu ran mai a.

Hemi ṭum tluka zam leh zah hi ka la nei lo. An ṭawng hma hauh aṭangin ka zam chhe der tawh chu a ni mai. Perhpawng kuaa zuan luh nalh a, a kaw tawpa tawm daih theih ni sela chuan, ka tih loh tikah te ka ti rum rum.

Chutah, a nutling ber pakhat chuan, “Nawhchizuarnu fapa kha i ni ang ti raw?” a rawn ti chang hraih a.

Chu thuin mi rawn den dan mawlh chu a va han na khalh khalh tak em!

Ka ngawi reng a, sawi tur ka hre lo.

Ka ngawih reng takah chuan, “Hma-i fapa i ni ang ti raw?” a rawn ti leh a.

“Aw, ni e,” tiin ka chhang bung nghut a. Nawhchizuar fapa tia min kohna ṭawngkam mawlh chu ka pai dai thei mai bik lo. Ka pum chu a sa hat hat hi a ni ber e. Mahse, han tih vak dan tur lah chu a awm chuang si lo. Ka ha chang chu ka ṭhial bap bap a. Min ṭawng khum danah chuan min tham lo hle tih pawh ka hria. Eng nge an duh tih pawh ka hre chuang lo. Min en ṭhap hlawm a, min biak mai tum pawh an awm chuang lo. Kei chu min tih zah a, eng tin emaw min tih hlauhthawn an tum ni ber hian ka hria.

Ka phone chu ka bih zeuh va, tlai dar 3:30 a lo ni a. Eng mah an sawi chhunzawm tak mai lovah chuan ka huaisenna chu sawmkhawmin, “Ka pi leh pu te u, eng vanga he lai hmuna min ko nge in nih? Ka nu kha hmeichhe ṭha tak chu a ni hauh lo ang; mahse, ka nu a ni a, in lakah eng thil nge a tihsual a? Eng nge tih tur ka neih? In eng nge ka bat?” tiin ka ṭawng chhuak ta phawng mai a.

An zavai mai chuan kan lam an rawn hawi ṭhap a, khabe hmul nei pa khan muang ban chharh hian he thu hi a rawn sawi chhuak ta a.

“Bawiha, kan thil duh loh leh ṭha kan tih loh em em mai kan tih a ngai ta mai hi hrehawm kan ti a, he thil vang hian chhungkua pawh kan inhmuh sakhi phah hial a ni tih hre hmasa la ka duh a ni. Ni e, fapa mal i ni a, i pa-in a boralsan tawh che a. Chutiang bawkin i nu pawhin a boralsan tawh bawk che a. Ka u Zuala khan in lama hna thawk turin i nu kha a chhawr ngei mai a; mahse, inchhawr satliah mai ni lovin nupa nun thlengin vawi duai lo an lo hmang dun tih pawh kan hria. Hei hi kan rin thu mai ni lovin amah ka u Zuala inpuanna ngei a ni.”

“An pahnih inkar thu kan hriat tirh khan kan thinrim a, dem pawh kan dem viau. Mahse, engkim a thleng tawh a, a nih tur ang a ni vek tawh bawk a, han thinrim chiam khan awmzia a nei lem lo. Nia, i nu kha nawhchizuar ang hialin kan chhuahsak che a, i tan chuan tawrh thiam a harsa khawp ang. Mahse, thu dik a nih theihna lai a awm ve miau si a ni.”

“I nu khan a hmangaih em em che a, i tan, i lo puitlin theih ngeina turin ka u lakah a zahawmna hial a hralh ta a. Kan huat rual rualin, nang a hmangaih luat vang che-a i tana a inpumpekna a ni tih kan hre chiang a, kan dem ngam ta bik lo a ni.”

“Ni e, a nunna hialin a tawrh phah a. Mahni inenkawl aiin i tan engkim a hlanna hi a mak kan ti a. Ka u khan i nu-in a hmangaihna che leh i tana a thil tih te a ngaihtuahin a khawngaih hle a. Chutichuan, an pahnih inkara inremsiamna an neih ang ngeiin a building chhawng sarih lai awmna, sak zawh hlim chu i hmingin a dah ta  a. Vawi tam chhungkua kan inrawn khawm hnuin i hnena hlan mai hi ṭha kan ti tlu ta a ni. A ruang awm lai ngeia ti tura thu min chah avangin, vawiin hian kan ti ta chuk chuk a nih hi. A dam lai ngeia tihfel hman kha a tum a; mahse, rokhawlhna a awm ṭhin avangin in inhmu thei ta mai si lo va. A hnuk chah dawn thleng pawha a la sawi fo avangin ti lo thei lo niin kan inhria a, he thil hi kan ti ta a ni”.

Ka thil hriat chu a mak a ni satliah mai lo, thil ni thei tur pawha ka rin loh, ka suangtuah phak loh leh mumang lam pawha ka la man ngai reng reng loh thil a ni. Lawm tur nge lungngaih tur pawh ka hrethiam lo. Ka la awih lo thei lo a ni mah hial zawk! Mahse, a tak ngei a ni bawk si. A va han mak tak em tih bak sawi tur ka hre lo.

Anniho chuan phal taka min pe an ni lo tih ka chiang; mahse, Pu Zuala lo tiam tawh a nih miau avangin an ti lo ngam si lo a ni ber. Hei tak hi ka tan vanneihna a ni ta a nih ber chu. Ka lungngaihna leh ka beidawnna te chuan min kiansan ta duak hian ka hria a, hei aia thil mak leh awihawm zawk pawh a awm tho awm si a tiin ka ngaituah neuh neuh a. Lehkha pawimawh leh thil ṭul ang pawh an lo buaipui fel vek tawh a. Hming sign-na tur ang anga ka hming ka sign fel hnu chuan neitu nihna chu kan inhlan chhawng ta a ni.

Pu Zuala an vui zawh hnu chuan kei pawh ka in lam pan chuan ka haw nghal a. Ka in thar tur chu, Pu Khabe-hmul-nei-a’n naktuk lamah kkan pahnihin ka va en dun dawn nia a tih vangin ka helhhlawh a, ka rilru pawh a phawklek zo vek a ni ber e.

Thlasik boruak chuan min tuam hneh ta deuh a ni ang, zan lam pawh a vawt tawh khawp mai. Zan dar 7 velah chuan Puipui-i’n mi rawn call a.

“Duat, hei kan chhuak dawn chiah a. Champhai lam phei chu a vawt tawh sia, ka peih lo ngawt mai. Ka ngai lutuk che,” a rawn ti mawlh mawlh a.

“Ni e, a vawt tawh ngawt ang. Inthuam lum ṭha la aw, in thlen chin mi rawn hrilh ve zeuh zeuh la,” ka ti a.

“Aw le. Mahse, ka mut chhuak lutuk a, ka muthlu nasa viau maithei a ni. Ka lo tum dawn nia,” a ti a, phone chu kan dah ta  a. Rei vak lo hnuah chuan Sangtei chuan mi rawn call ve leh a.

“Bawih, lo leng phei la, ka pa te’n an hmu ve duh che a. Ka bialpa i nih thu ka hrilh a. An hmu ve chak che a,” a rawn ti. Karei leh! A va zahthlak duh dawn ve le!

“Sangte, kan dinhmun a inthlau si a, ka chanchin min zawh chuan engtin nge ka sawi ang a,” ka ti a.

Sangtei chuan, “Ho lutuk, ka hrilh vek tawh. Eng mah hlauhthawn tur a awm lo,” a la rawn ti ta deuh deuh a!

Phone chu kan dah a, vawiina ka thil tawn te chu ka ngaihtuah let neuh neuh va. Ka hawina lam apiangah surprise ka dawng ni ber hian ka hria.

Zam ru tak chung chuan ka inti huaisen lui a, Sangtei te in lam chu ka pan phei chhak chhak a. An in ka va thlen chuan kawngkhar chu ka kik karh karh a, Sangtei ngei chuan mi rawn chhawn vat a.

In ka luh rual chuan an chhungkua an lo kim ṭhap tih ka hmu nghal a. Mi han inhmel hriattir hlawm a. Ṭhenawm hla vak lova awm kan nih avang chuan ka nu leh pa te chu an lo hre phian a. Kei pawh chu min hre riai ruai mah se, venga ka awm ngai meuh loh avangin chiang tak chuan min hre lo.

Fiamthu te thawhin kan nui ho ta bawk bawk a, nuam ka ti phian a, Kan rin ai daihin an chhungkua chu an lo felin an lo puitling a, an rilru pawh a ṭha tih a chiang. Duh aiin ka tlangnel ang tih ka hlau zawk hial a ni.

Zan dar 10:30 velah chuan haw tumin ka intintuah a, Sangtei chuan pawn thleng min lo thlah a. In chhung lam aṭanga a lan theih lohna chinah chuan kan inpawm nawlh a, kan infawp vawng vawng a. Hetiang taka nula duhawmin mi han duh tlat mai hi hnar phal chi ziazang ni hek lo le, ka’n fawp nawn leh ṭhin a. Mahse, hun awm miau hek lo le, kham lo takin kan inthlah ta nge nge a.

Mu chung chuan thil eng eng emaw ka ngaihtuah neuh neuh va, ngaihtuahna pawh a vak kual nasa khawp mai. Sangtei nen chuan kan in-text pah reng bawk a. Ka bula mut a châk leh tawh thu te chu a rawn sawi siam siam reuh va. He nu hi chu kei pawh hian ka duh tak zet chuan ka hria. Amah pawh hian min duh ve tak tak niin ka hre bawk.

Ka mut chhuak chuan mi rawn zem chiai chiai a, eng tik laiin nge ka lo muthilh pawh ka hre lo, zing dar hnih velah chuan ka phone ri chuan mi rawn ti harh zawk a, Sangpuii a lo ni a. Phak deuh chuan, “Hello,” ka’n ti a. Sangpuii chuan eng mah sawi lo chuan a rawn ṭap nghal hawk hawk a.

“Sangpui, eng nge thil awmzia?”

Ka zawhna pawh chu chhang thei lovin a ṭap hawm hawm a. Dawhthei taka nghah bak tih theih ka nei lo.

Rei mawi tawk a ṭap ri ngawi renga ka ngaihthlak hnu chua dam dap hian, “Sangpui, eng nge thleng a? Eng nge a awmzia ni ta? Han inti pachang la, eng thil nge thleng han sawi teh le,” ka ti a. Mahse, min chhang thei chuang lo. Eng mah sawi lovin phone chu a dah leh daih a.

“A va han mak e, engati nge maw ni le?” ka ti rilru a. Ka han call leh ṭhin; mahse, a pick up thei bawk si lo. A hnuah chuan a nau Rintei chu ka phone ta ringawt a. “I u Sangpuii khan mi rawn phone a, eng mah sawi lovin a ṭap char char a, a phone a dah leh daih ringawt a. Eng thil nge thleng a?” tiin ka han zawt a.

Rintei chu a ngawi deuh vang vang a. Kei pawh chu ka hrilhhai hle mai. “Rinte,” tiin ka’n koh leh a. “Umm,” tih chauhin min chhang a; mahse, a aw aṭang chuan ṭah chhuak insum tih a hriat hle.

“Eng thil nge thleng a? Ka rawn kal ang aw?” ka ti a.

Rintei chuan aw khur deuh dar dar chung chuan, “U Puipuii...” a rawn ti a. Eng mah sawi chhunzawm lovin a ngawi leh daih a.

“Eng nge Puipuii chu?” tiin ka zawt leh vat a, kei pawh chu ka harh kawk tawh mai.

Ka mutna aṭang chuan ka tho chhuak a, “Rinte eng nge thleng ka tih chu?” tiin ka zawt nawn leh ngat a.

Rintei chuan, “Ihhh... U Puipuii te motor a accident a...”

A bak sawi chhunzawm thei lovin a rawn ṭap ve ta hawm hawm a.

“Rinte, Puipuii chu engtin nge a awm?”

Min chhang thei tawh lo.

Ka tho lawk a, ka inha sawk sawk a. Sangpuii te in lamah chuan ka tlan chho nghal a.

Min lo hmuh chuan min kuah chawt a. Sangpuii chuan, “Zonun, Puipuii a awm tawh lo,” tiin min lo ṭah khum hawm hawm a.

Chhuatah chuan ka ṭhu hnawk a, ka mittui chu ka dang zo bik lo. “Puipui, a va han mak teh thut ve le! Puipui!” tiin ka koh ve mawlh mawlh a. Nizan mai pawh khan ka bulah muin, ngaihngam takin ka ban khamin a muhil sia sia kha a ni si a. Tuna ka thu hriat chu a va han mak ngai em!

Puipuii nutei te Champhai lama kal an tum nghal vangin, Sangpuii chuan zui turin a insiam nghal a. Kei erawh tih tur pawimawh ka neih avangin ka kal ve ta lo.

Dik tak chuan ka inthiam bik chuang lo, ka rilru pawh a insual nasa ve hle a ni.

Zing lam dar thum pelh hretah Sangpuii te chu an chhuak a. Naupang tê an nih lai aṭanga inkawm tawh an nih avangin Sangpuii chuan a tuar na hle a, ka khawngaih khawp mai.

Rintei nen chuan Puipuii chanchin vel chu sawiin, kan ngaih thu vel te sawiin kan ti ti mai mai a. Kan titi tui em avang chuan nizan pawh khan ka bulah a la mu asin ka’n ti zauh pek a. Rintei chuan, “Nang tak hi chu aw!” a han ti hluai a.

“Ka ṭhen fel vek tawh a, mi rawn pan leh tlat bawk si a, tih ngaihna a awm lo alawm. A lo hetih tur ve te hi a ni mahna,” ka ti ta ngawt a. Mahse, a ruk tak chuan ka inthiam chuang lo.

Zing dar 4 vel a nih chuan Rintei chuan, “Ka mut a chhuak lutuk, ka mu dawn.  I duh leh rawn mu ve la, i duh leh ka u khumah pawh khan i mu thei tho. A vawt si,” a ti a.

“Ka haw mai ang chu ka lo tia,” ka ti a.

‘A ngai lo, a tlai tawh laklawh si. Zingah he tah chaw i ei nghal mai dawn alawm. Rawn mu mai mai teh,” a tih tak tlat avang chuan ka hnial duh bik ta lem lo va. Rintei bulah chuan ka inthawlh ta then a. A pangti lum thar thar han sik takah chuan Puipuii lam pawh chu rilru-ah a awm leh tawh mang lo. Dik tak chuan Puipui hi chu ka hmangaih lo a ni ang. Hun hmanpui fo mah ila, ka vei tak tak thei miah lo va, ka ngai viau ngai lo bawk. A thihna erawh chuan min ṭhawng ve tak zet tho.

Rintei bulah chuan, “Ka in a lum nuam zawk daih asin le!” ka’n ti zauh va. Mi rawn melh hrawk pah chuan, “Khawi, ka lo kuah lum ang che,” a ti a, ka lam hawiin a rawn inlet a, a hmuiah tak chuan ka lo fawp nghal chat a. Ani pawh chuan min chhang let nghat mai bawk a. Duh thuhmun, rilru thuhmun kan ni bawk a, chimbuaitu leh dipdaptu awm lo, venthawn tur awm lo a ni bawk a, kan duhthawh dun teh asin aw!