NAWHCHIZUAR FAPA: BUNG 18-NA

[Ziaktu: He thawnthu hi WhatsApp group lama an rawn forward a ni a, a ziaktu a inziah lan loh avangin tu ziah nge ka hre lo. Chhiartute zingah a ziaktu hming hria chuan comment lamah rawn dah ula a lawmawm hle ang]

Prelude: Zing dar 4 vel a nih chuan Rintei chuan, “Ka mut a chhuak lutuk, ka mu dawn.  I duh leh rawn mu ve la, i duh leh ka u khumah pawh khan i mu thei tho. A vawt si,” a ti a.

“Ka haw mai ang chu ka lo tia,” ka ti a.

“A ngai lo, a tlai tawh laklawk si. Zingah he tah chaw i ei nghal mai dawn alawm. Rawn mu mai mai teh,” a tih tak tlat avang chuan ka hnial duh bik ta lem lo va. Rintei bulah chuan ka inthawlh ta then a. A pangti lum thar thar han sik takah chuan Puipuii lam pawh chu rilru-ah a awm leh tawh mang lo. Dik tak chuan Puipui hi chu ka hmangaih lo a ni ang. Hun hmanpui fo mah ila, ka vei tak tak thei miah lo va, ka ngai viau ngai lo bawk. A thihna erawh chuan min ṭhawng ve tak zet tho.

Rintei bulah chuan, “Ka in a lum nuam zawk daih asin le!” ka’n ti zauh va. Mi rawn melh hrawk pah chuan, “Khawi, ka lo kuah lum ang che,” a ti a, ka lam hawiin a rawn inlet a, a hmuiah tak chuan ka lo fawp nghal chat a. Ani pawh chuan min chhang let nghat mai bawk a. Duh thuhmun, rilru thuhmun kan ni bawk a, chimbuaitu leh dipdaptu awm lo, venthawn tur awm lo a ni bawk a, kan duhthawh dun teh asin aw!

Khua a rawn var ṭan ek ek a, ar pawh an khuang ta sap sap mai. Ka zing zang fuk chu Rintei chuan a hum chat a, ka beng bulah “A zir perh ka chang chhuak ve dawn ta a ni maw?” a ti a, a nui ar ar a.

“Hur viau suh, ka lu leh hrep mai ang che!” ka ti a.

“Eng nge, i zang lian em a nih kha! Bakah i hur fe zawk aw, Zanglian!”

A chungah chuan ka bawk phei nawk a, a hmuiah chuan duhthawh zet hian ka fawp nawk nawk a. Ka nghawngah min lo kuahin a lei chuan ka ka chhung chu a rawn hawl nawk nawk a, a thaw lum ham ham chuan ka châkna a tisosang leh tawh khawp mai. Ka zang mar khawng ṭulh tawh chuan Rintei kap zawn chu ka nawr kual a, a kap chu a dawrh thei ang ber chuan a lo kâk ve sauh sauh va, a chhu vum pawng thar lum thar thar pawh chu ka feel veng veng thei.

“Chhuhurnu, i chhu a van han hur leh tawh ve! Ka zang hi a mamawh leh tawh viau a ni maw?”

“Ummm, mamawh lutuk! Ka chhu hur khan i zang hur a mamawh leh tawh tak zet! Min lu hrep rawh aw. I zang hi ka mamawh lutuk. Ka chhu a za chuai chuai mai. I zang lian khawng tak chep zawi châkin a za! Min lu rawh. Mawwhhh! Min luh hrep teh, ka châk em mai!” a ti mawlh mawlh a.

“Ka zang hi i chep duh a nih chuan hmuam phawt rawh, Chhuhurnu!”

Rang deuh chuan a rawn tho va, khumah chuan zangthalin min muttir a, ka zang khawng mar luah chu hum a, a hrawt mial mial a. A chil chuan hnawm nalin a hmawr chu a lei chuan a liak ne ne a, a za nuam lutuk chu ka meng phal lo.

A hmuam tlum ta riai riai a, a dang hawlh zawk khawp chuan a hmuam tlum ta a. A’n phawi deuh va, a’n fawp kual nawk nawk a, a’n hmuam tlum leh puk puk a.

“Zanglianpa! Min lu tawh rawh, ka chhu a za tawh lutuk!” tih leh ka chunga ṭhut a rual a. Ka zang khawng mar zet chu humin a chhu kuaah chuan a chuktuah rem sauh sauh va, a ṭhut tlum ta riai riai a.

A ṭhut tlum fel ta mawh tih-ah chuan muangchangin a’n phawi leh zal zal a, ka liklu thleng a phawi a, a’n ṭhut tlum leh hmawk a, a su zui ngha euh euh va. A su rang telh telh a, a nuam ti chu a au ṭhat ṭhat pah reng bawk a.

“A nuam lutuk! Neinuampa! Min dim suh aw. Ka chhu a nuam!” tiin a thaw hluam hluam a.

Hnuai lam aṭang chuan ka dep chho ta zawt zawt a, a hnute phe hlawp hlawp chu ṭhamin ka hmet tawn tawn a. Ani chu a ṭe hian a ṭe ṭhawt ṭhawt a. Ka kuai zangthla nawk a, ka’n dep tlir tak tak mai chu a ṭe nasa teh e!

“Awiiiiii! A nuam lutukkkkkk! Lalzei! Zanglian! Neinuampa! Ka chhu lu nuam pa! Dep rawh, dep rawh! Dep chawrh chawrh rawh!”

Chutiang taka ṭawng hur hi ka duh chi a nih avangin min tiphur zual sauh va, ka dep uar tulh tulh a. A chhu lum ham ham, vum thar maiah chuan ka zang chu a lut zawt zawt a. A tui pur tawh bawk nen a nal ṭha tawh bawka a lut duh ngei mai.

Dimna tel hauh lo chuan duh tawk tawkin ka dep zawt zawt a. Khawvawt tih te chu tih mai mai, thlan a tla lo chauh!

Dep chawrh chawrh pah chuan, “Rin-chhu-nuam, ka zang hian a siam nuam che em?” ka ti a.

“Ummmm, nuam lutuk! Dep chawrh chawrh rawh! Ka chhu hur kha dim suh, dep chawrh chawrh rawh! Hetiang zang hur hi alawm ka mamawh chu, min lu ziah rawh aw. I zang hian min tihlim ber a, nuam min tuartir thiam ber bawk,” a ti a. A rawn inbeng kang a, mi rawn fawh nawk nawk pah chuan, “Duat, rang deuhin min dep rawh, dep zawt zawt rawh, dim suh. A nuam lutuk! Ka zo dawnnnnn! Aaaaahhhh! A nuaaaaamm! Aaaaahhhhhaaaaa! Dep rawh, dep rawh, Zanglianpa,  min lu hur nuam lutuk!” a ti a, mi rawn kuah nghet chawih a. A chhu chuan ka zang chu a rawn chep tight chawih chawih a, a thaw hawk a, a zo der a.

Kei pawh rei lo te hnuah chuan ka zo ve nghal a. Kan zawh fel meuh chuan khua a lo var uarh tawh a, Ni pawh kawlkil aṭangin rawn lan chhuah tumin a rawn sen ṭhum tawh mai.

Chhun lamah chuan ka in thar tur te chu va enin, lehkha pawimawh te pawh ka nei fel thlap tawh a, Ka rilru chu a hlim ru veng veng hi a ni mai. Mahse, hetiang em ema in-surprise-na mak hi ka tawn ka ring ngai lo va, ka tawn leh pawh ka ring chuang lo. Ka ngaihtuahna tam zawkah chuan Puipuii chu a rawn lang chhuak leh ṭhin a. Nu leh pa ka chân tawh a; mahse, thihna meuh hi chu ngaia neih a lo harsa a ni ang, vawi khat mah hmu leh tawh lo tura an han bo hlen vang vang mai tur chu ngaihtuah hian rilru hi a na ṭhin.

Zanriah ei kham chuan room-ah chuan hla ngaihthlak pahin ka ṭhu a, ka ngaihtuahna khawvelah chuan Puipuii bawk chu a rawn lang leh ṭhin. Thil dang ka ngaihtuah theih lo, kan hun hman dan te ka suangtuah a, mumang mai ni se la aw tiin ka ngaihtuah a rauh rauh va, suangtuahna pawh a kal thui duh ngang mai!

Sangtei’n mi rawn call-na pawh hre lo lek chuan suangtuahna ramah chuan ka lo awm a, kawngka rawn kik ri dawt dawt chuan mi tiharh zawk a, Sangtei rawn au lawng lawng chuan a rawn zui nghal a. Choka lam ka  pan lai chuan Sangtei pawh a rawn lut mek a. “Enga ti nge call i lak theih reng reng loh a?” a rawn ti mawlh mawlh a.

“Ka lo hre lo alawm. Eng thil nge ni ta?”

Sangtei chuan, “Vawiin nilengin min be lo va, ka ngaih a ṭha hlei nem. Call i pick up thei bawk si lo,” a ti nang nang a.

“Ka tihpalh lutuk, call ka lo hre lo va. Vawiin chu ka buai deuh bawk em a tin ni,” ka ti a.

“Eng nge i tih tal mi rawn hrilh ve tur che hi a nia, rilru nuam lo reng rengin ka awm phah!”

A mittui a parawl kiang a, hnem nan tiin ka kuah a, “Sangte, chhuah lawk i hman em?” ka ti a.

“Khawiah maw?”

“Min zui tawp mai la, i hre mai ang,” ka ti a.

“Ka chhungte bulah in ina kal turin ka insawi a, ka rei loh tur thu ka hrilh asin,” a ti a.

“Call leh la, kan chhuak lawk dawna ka rawn tlai leh deuh si ang va ti rawh,” ka ti a. Eng mah min zawt chhunzawm tawh lem lo chuan ka thu chu awihin a chhungte chu a va be ta a.

Ka inpeih fel chuan kan chhuak nghal a, ka in thar sak zawh hlim, tu ma la luah lohnaah chuan ka va hruai ta a. Sangtei chuan mak a tiin a hrethiam lo ngang mai.

“Engtin nge chahbi i neih theih a? Hetah hian eng nge kan tih dawn? Tute in nge a? I va’n che romantic sawt ve!”

Zawhna chu a ngah ngang mai a, a enga mah phei chu ka chhang lem hlei lo a. A’n hawi vel a, a nui ar ar reng a. A ngaih danah chuan free tawka hun hmang dun tur angah a inngai a ni ngei ang.

Room chhungah chuan a hmaah chuan ka ding a, “Sangte, min nei duh em?” tiin ka zawt ta phawng mai a.

A hlim hmel chu a tawp chat a, chhan pawh min chhang lo chuan min en ngawt ngawt a.

“Sangte, ka surprise viau ang che tih ka hria. Mahse, he thu hi zawh  ngei che ka duh bawk sia, min nei duh ang em?” tiin ka zawt nawn leh ngat a.

Sangtei chu a inngaihtuah veng veng a, thutlukna han siam mai chu harsa a ti ve khawp mai.

Eng emaw chen a ngawih vang vang hnu chuan, “Ka hmangaihzia che i hria a, ka duhzia che pawh i hriat kha. Inneih lam chu ka lo la ngaihtuah ngai miah lo va; mahse, ka nei duh che. I kianga dam chhung hun hman hi ka duh,” a rawn ti chhuak ta hlawl a.

Ka kuah chawt a, “Sangte ka lawm lutuk e aw!” tiin ka fawp ta vawng vawng a.

Ṭhutna remchangah chuan ṭhutpuiin, “Tunah innei nghal ang ka tihna a ni lo va, i rilru ka hriat duh vang a nia,” ka ti a.

“Chung te chu nangma thu thu a ni tawh ang chu,” a ti a. A fiamthu lo va, min neih pawh a hreh lo tih ka hriat hnu chuan, “Sangte, thil hrilh duh che pakhat ka la nei a,” ka tih chuan mit la lo lek chuan mi en kar a, a mit meng mawi tak leh a heh sen vam ham te chu chiang leh zualin a rawn lang ni ber hian ka hria. A sam uaithla chu a bengah chuan a kut chuan a hui chho zeuh va, a nui seih a.

“Sangte, he kan awmna building hi keima in ve liau liau a ni tawh a. Kan inneih hunah heta awm hi i duh ang em?”

“Eng maw? Eng a? Hei hi nangma in maw?”

“Imm, ni e. Keima in ve ngei a nih hi,” ka ti dam dap a.

Sangtei biangah chuan lawm avangin mittui a rawn luang ngiai ngiai a, “Zonun, kei ve mai mai hi min duh ve tak tak pawh ka lo ring ngai lo va. Tun maia ka thu hriat te hian min va han surprise tak em! Ka suangtuah phak loh leh ka rin phak loh thil vek a ni!” a ti a, min kuah nawk a.

“Duat, ka hmangaih che a, ka hmangaih reng ang che. I ta ka ni kumkhua tawh ang,” a ti chhunzawm zat a. A hmui nem, sen vam ham maiah chuan ka fawp ta vawng vawng. Ani pawh chuan mi rawn fawp let nawk nawk a.

Ka pawm kang nawlh a, dawhkanah chuan ka ṭhuttir a. Kei chu chhuatah chuan dingin duhthawh zet chuan kan inkeih mial mial a. A bawp pahnih chuan nghet takin min kârcheh a, kei chuan fawh pahin a hnung chu ka chul thuak thuak reng bawk a; kan pap chu a insi chet a.

Sangtei chuan, “Duat, ka châk lutuk! Min lu vat vat rawh,” tiin ka beng bulah chuan a rawn phun ser ser a, chu ṭawngkam chuan min tizauthau sauh va.

A kekawr hak chu ka pawt thla nawk a, ka kekawr chu ka phelh zui nghal bawk a. A bawp pahnih chu ka dar lehlam lehlamah chuan ka dah a, ka zang khawng fuk tawh zet mai, chhu lûk chaka mar kawh luah tawh chuan Sangtei chhu bul chu kan tai kual vel a, Sangtei nuam tilutuk meng rang kual vel chuan min va han tihur zual tak!

A chhu tui pur tawhah chuan ka zang chu ka thun lut riai riai a, a lut thuk lovang tih hlau ni awm fahranin dahkanah chuan innemkhalhin a kap chu a rawn dawrh poh sauh sauh va. A kawng hnung lamah chuan zenin ka kut chu suih tawnin ka’n dep ta tak tak mai chu!

Sangtei nuam ti lutuk chu a rak chel chul mai a. Kei lahin dim lo baksak zet hian, dawhkan nghing lawih lawih khawp chuan ka dep tlir zawt zawt mai bawk a.

“Duat, a nuam lutuk! Dep rawh, dep zawt zawt rawh. Rang deuh khan dep zawt zawt rawh. Dim suh, ka chhu hur kha dim suh. Awiiiii! A nuammmm! A nuammm lutukkkkkk! Neinuampa, min lu hrep rawh! I zang hi ka kham thei lo. A nuammmm! A chhungah titla rawh aw. I baw lum hi ka chhu chhungah pik luhtir rawh aw,” tiin a rak chel chul a.

Ka dep rang telh telh a. Ka zo dawn tih ka hre thei a, ka’n dep uar lehzual sauh sauh va. Sangtei taksa chu a rawn khur dawt dawt a, a chhu chuan ka zang chu a rawn chep tight tulh tulh a, a hipin a hip ni ber hian ka hria!

A sai hlawk hlawk a, a thaw hawk a. “Duat, ka zo. A nuam lutuk!” a rawn ti tham ṭiak a.

Kei pawh chuan ka dep rang uar sauh sauh va, ka zang chu a rawn mar thut a, ka baw chu Sangtei chhu chhungah chuan ka pik luhtir ta puat puat a.

Ka baw a tlak lai chuan Sangtei chuan nghet zet hian min kuah chawih a, “Awwwiiii! A nuam lutuk! Ka chhu a za lum nuam lutuk! A lum lut ham ham mai!”

Kan zawh fel chuan kan infawp veng veng a. Rei vak loh kan ṭhut chawlh leh hnu chuan in lamah chuan kan haw ta a...

[chhunzawm zel tur]